Części do samochodów e-autoparts.pl
Sklep » Nowości motoryzacyjne » Kompresor klimatyzacji, rodzaje i zasada działania.

Do czego służy kompresor klimatyzacji

Kompresor klimatyzacji, zwany także sprężarką klimatyzacji, odpowiedzialny jest za dystrybucję czynnika chłodniczego w układzie, Wymuszając jego przepływ co realizowane jest za pomocą różnicy ciśnień. Gaz zasysany jest wylotu parownika poprzez kompresor podawany jest do skraplacza klimatyzacji. Jedną z głównych funkcji kompresora jest sprężanie czynnika w fazie gazowej, Następnie wymuszenie jego przepływu do skraplacza, gdzie obniżenie temperatury powodują zmianę stanu skupienia czynnika.

Bardzo ważną funkcją kompresora jest także transport oleju klimatyzacji w czynniku chłodniczym. Właściwie dobrany olej pozwala wydłużyć czas eksploatacji ruchomych elementów mechanicznych kompresora. Do tego jest odpowiedzialny za uszczelnienie połączeń w układzie. Dodatkowo usuwa zanieczyszczenia dostarczając je do filtra osuszacza. Rodzaj i ilość oleju który należy zastosować do kompresora podawany jest przez producentów kompresorów w odpowiednich katalogach lub instrukcjach napraw.

Na załączonym schemacie przedstawiono budowę kompresora tłokowego z krzywką tarczową. Konstrukcja ta jest powszechnie stosowana w układach klimatyzacji pojazdów samochodowych. Praca kompresorów tłokowych polega na przekształceniu ruchu obrotowego wału na ruch posuwisto zwrotny tłoków. Moment silnika przekazywany jest na koło pasowe w układzie osprzętu. W tym przypadku zamiast tradycyjnego sprzęgła kompresora wyposażony jest w elektromagnetyczny zawór sterujący. To rozwiązanie jest obecnie bardzo popularne wśród producentów pojazdów. Można wyróżnić dwa główne rozwiązania kompresorów z krzywką tarczową - ze stałą i zmienną wydajnością.

W przypadku kompresorów o stałej wydajności, płyta oscylacyjna pozostaje cały czas pod tym samym kątem niezależnie od warunków eksploatacji. W tej wersji nie można regulować mocy całego układu, i możliwe są tylko cykle pracy i wyłączenia. Tłoki pracują niezmiennie wymuszając przepływ czynnika. Kompresor załączany jest przez sprzęgło elektromagnetyczne znajdujące się na kole pasowym. W przypadku takiego rozwiązania wydajność kompresora zależna jest od prędkości obrotowej przekazywanej na koło pasowe kompresora. Zasysanie czynnika chłodniczego następuje w porcie ssania sprężarki czyli części obwodu niskiego ciśnienia układu sprężania. Następnie czynnik tłoczony jest do portu wylotowego sprężarki, który jest częścią obwodu wysokiego ciśnienia.

W przypadku kompresorów o zmiennej wydajności tłoki przesuwane są za pomocą płyty oscylacyjnej. Kąt wychylenia jest zmienny i odpowiada za sterowanie tłokami. Kąt ten zależy od wymagań w zakresie energii i ciśnienia oraz temperatury czynnika w porcie wlotowym sprężarki. Większe zapotrzebowanie na niską temperaturę tym większa wydajność cylindra. W tym przypadku maksymalny kąt płyty odpowiada maksymalnemu skokowi tłoka. Sprężarki o zmiennej wydajności oferują wiele zalet jak zmniejszenie zużycia energii brak szarpie przy załączaniu sprężarki czy większą płynność w zmianie temperatury. Położenie płyty oscylacyjnej kontrolowane jest przez zawór Zawór ten może być sterowany wewnętrznie przez zastosowanie elementów wrażliwego na ciśnienie lub można zastosować elektrozawór zewnętrzny sterowany za pośrednictwem elektronicznego modułu sterującego. Kompresory te nie potrzebują klasycznych sprzęgieł elektromagnetycznych w kole pasowym gdyż są stale załączone.

Zmiana stanu skupienia czynnika chłodniczego w parowniku Zależy od poziomu ssania kompresora Jest to kluczowy parametr jeżeli chodzi o wydajność chłodzenia Jak widać na rysunku kompresor o zmiennej wydajności utrzymuje bardziej stabilne ciśnienie. W sprężarkach ze stałą wydajnością nie można wyregulować ciśnienia ssania. Należy wyłączyć sprężarkę gdy zostanie osiągnięta temperatura 0 stopni lub niższa. Jest to zadanie czujnika parownika. Sprężarka jest wówczas wyłączona za pośrednictwem elektromagnetycznego sprzęgła w kole pasowym. Zbyt niskie ciśnienie po stronie ssania będzie generować zbyt niską temperaturę na powierzchni parownika zwiększa to ryzyko jego zamarzania. Stan ten może prowadzić do zablokowania przepływu powietrza co ma negatywny wpływ na wymianę ciepła.